کوچ خوب کیست؟
۱. یک کوچ خوب خویشتن آگاه است
یک کوچ، برای آنکه بتواند به یک کوچ خوب و مؤثر تبدیل شود باید بتواند در وهله اول خود، سبک کوچینگ و نحوه دریافت و تعامل خود با دنیای بیرون را دریابد. یک کوچ خوب قادر است سفرهایی از درون به بیرون و از بیرون به درون داشته باشد.
۲. یک کوچ خوب می‌تواند مسائل را مشخص کند و در معرض دید دیگران قرار دهد
عدم وضوح و تشخیص درست مسائل و مشکلات، مانعی برای ایجاد تغییرات مثبت و فقدان رهبری مؤثر است. یک کوچ خوب می‌تواند مسائل را از هم تفکیک و آن‌ها را مشخص کند.
۳. یک کوچ خوب برای هر جلسه با اطلاعات، مثال‌ها، ایده‌های متنوع حضور پیدا می‌کند و آماده بحث کردن است.
جلسات کوچینگ معمولاً باید از قبل برنامه‌ریزی شده باشند و کوچ باید دستور کار مشخصی در این زمینه داشته باشد و مأموریت آن روز را مشخص کند. بدون داشتن ساختار، جلسات کوچینگ می‌توانند به گفتگوهای بی‌هدف و خنثی تبدیل شوند.
۴. یک کوچ خوب با افراد همچون شرکای خود برخورد و دستاوردهای آنان را تشویق می‌کند؛ او مطمئن است که این افراد به تعهدات خود پایبند هستند.
برخی کوچ‌ها سخت‌گیر و برخی دیگر آسان‌گیر هستند اما چیزی که همه کوچ‌های خوب در آن مشترک هستند، احترام به مراجعه‌کننده است. خشم یا عدم رضایت جایی در روابط کوچینگ مؤثر ندارد و فقط آتش تضاد را شعله‌ور می‌کند.
۵. یک کوچ خوب نقاط قوت و ضعف مراجعه‌کننده خود را می‌داند.
یک کوچ خوب مانند مربیان ورزشی نقاط ضعف و قوت مراجعه‌کننده خود را به‌منظور رساندن او به بالاترین سطح بهره‌وری در سطح فردی و جمعی شناسایی می‌کند.
۶. یک کوچ خوب انتظارات خود از جلسه کوچینگ را در آغاز جلسه شفاف می‌کند.
هم کوچ و هم مراجعه‌کننده باید این درک را داشته باشند که جلسات هدف خاصی دارند و باید بر سر هدف جلسه به توافق رسید و برای رسیدن به هدف به آهستگی حرکت کرد.
۷. یک کوچ خوب زمان کافی برای بحث بر سر مسائل و دغدغه‌ها را به مراجعه‌کننده خود می‌دهد.
یک کوچ خوب به‌جای عجله داشتن و شتاب گرفتن به مراجعه‌کننده زمان می‌دهد و برای زمان او ارزش قائل می‌شود او از مراجعه‌کننده می‌خواهد که با تفکر بیشتری در این راه مشارکت داشته باشد.
۸. یک کوچ خوب به دنبال ایده‌ها می‌گردد و آن‌ها را بخشی از راه‌حل مساله قرار می‌دهد.
اگر یک کوچ نخواهد ایده‌ها، افکار یا پیشنهاد‌ها مراجعه‌کننده را بشنود، باید بداند در مسیر درستی حرکت نمی‌کند.
کوچ حضور دارد تا در خدمت مراجعه‌کننده باشد؛ او آنجا نیست که مراجعه‌کننده به منیت‌های کوچ اهمیت دهد.
۹. یک کوچ خوب به مراجعه‌کننده گوش می‌دهد و سعی می‌کند تا دیدگاه‌های او را دریابد.
یک کوچ خوب به‌جای سرزنش کردن و انتقادهای غیرمفید به مراجعه‌کننده اجازه می‌دهد تا مسائل را از دیدگاه خود توضیح دهد و این مساله می‌تواند ریشه سو تفاهم‌ها یا ارتباطات نادرست را مشخص کند.
۱۰. یک کوچ خوب در همه مسائل مشتاق و خوش‌بین است.
گاهی اوقات مساله درباره چیزی است که مراجعه‌کننده تمایلی به صحبت کردن درباره آن ندارد یا از آن خجالت می‌کشد. این وظیفه کوچ است که راه بیان این مسائل را از طریق ایجاد یک نگرش سازنده نسبت به موضوع تسهیل کند.
۱۱. یک کوچ خوب خواستار تعهد به راه‌حل‌های توافق شده است.
کوچ‌ها نمی‌توانند درباره انتظارات خود بی‌تفاوت باشند، اگر مراجعه‌کننده پاسخگوی روند نیست، ادامه دادن کوچینگ تلف کردن زمان هر دو طرف است.
۱۲. یک کوچ خوب منابع، برنامه‌های آموزشی، رسمی و حمایت‌های لازم برای رسیدن به راه‌حل را فراهم می‌کند.
کوچینگ با پایان یافتن هر جلسه پایان نمی‌یابد. این بر عهده کوچ است که راهنمایی‌های موردنیاز برای پیشروی مراجعه‌کننده را تا جای ممکن بر عهده بگیرد.
۱۳. یک کوچ خوب از مراجعان حمایت و پشتیبانی می‌کند تا به اهداف و تغییرات دلخواه خود دسترسی پیدا کنند.
توسعه و پیشرفت حرفه‌ای یک تلاش تیمی است. عاقلانه نیست که بعد از یک جلسه کوچینگ، مراجعه‌کننده را به حال خود گذاشت تا به اهداف خود دسترسی پیدا کند.
۱۴. یک کوچ خوب جلسات کوچینگ را به روشی زمانمند پیگیری می‌کند.
خوب است که در پایان هر جلسه کوچینگ برنامه‌ای برای جلسه بعد و انجام تعهدات در نظر گرفته شود.
۱۵. زمانی که راه‌حل‌ها به نتایج دلخواه منجر نمی‌شود، یک کوچ خوب مصرانه تلاش می‌کند تا کنش‌های جایگزین برای آن تعریف کند.
اگر در اولین مرحله تلاش‌ها به نتیجه منجر نشدند، ممکن است مساله درست درک نشده یا راه‌حلی متناسب با آن در نظر نگرفته شده باشد. یک کوچ خوب آماده است تا یکی دو راه‌حل برای پشتیبانی در دست داشته باشد.
شاید چیزی که بیش از همه مسائل مطرح شده اهمیت داشته باشد وجود اعتماد و احترام متقابل است. چیزی که در کوچینگ اهمیت دارد، برقراری یک رابطه مثبت است که در آن همه طرف‌های این رابطه در نقطه قوت خود قرار دارند.
منبع: www.csp.com
