شکرگزاری در فرهنگ کهن پارسی و ایرانیان همیشه دارای جایگاهی ویژه بوده است.

(مولانا) شکر نعمت نعمتت افزون کند و کفر نعمت از کفت بیرون کند.

در قرآن آیه ۷ سوره ابراهیم نیز آیه‌ای با همین مضمون داریم که خداوند تاکید می‌کند: چنانچه نعمت های تان رو شکرگزار باشید بر آن‌ها می‌افزایم؛ و اگر نسبت به نعمت‌هایتان ناسپاس باشید از شما گرفته می‌شود.

روزهایی که زنده هستیم نعمتی بی بدیل از جانب خداوند است. در حقیقت دیدن هرروز معجزه‌ای از جانب اوست.

خدا را باید شاکر باشیم به خاطر روزهایی که به ما عطا کرده است. کمترین وظیفه ما در قبال نعمت‌های خدا این است که شکر او را به جای آوریم.

انسان‌های موفق از شکرگزاری در تمام مراحل زندگی خود استفاده می‌کنند مخصوصاً در تعامل با انسان‌ها.

 کلید فراوانی و برکت الهی شکرگزاری است

زمانی فکری کرده و تشکر می‌کنیم بیشتر جذب می‌کنیم. هرروز صبح به خاطر آنچه که دارید و آنچه که هستید شکرگزاری کنید.

هر موقع که تو شاکر باشی، غیرممکن است که منفی گرا باشی. وقتی تو قدردان باشی، غیرممکن است که خرده‌گیر و سرزنشگر باشی. وقتی تو شاکر باشی، امکان ندارد دچارِ احساسِ اندوه یا هر نوع احساس منفی دیگری بشوی.

خبر خوش این است که اگر فعلاً در زندگی‌ات وضعیتی منفی داری، با شکرگزاری مدت‌زمان زیادی طول نمی‌کشد که اوضاع دگرگون شود. وضعیت‌های منفی در یک‌چشم به هم زدن، مثل یک افسون، محو می‌شود.

راز بزرگ روانشناسی ثروت و فراوانی آشکار می‌شود

آن‌کس که دارد؛ بیشتر به او داده خواهد شد و او از فراوانی بهره‌مند خواهد بود. آن‌کس که ندارد؛ حتی داشته‌هایش نیز از او گرفته خواهد شد. به نظر می‌رسد ثروتمندان همواره ثروتمندتر و فقرا همواره فقیرتر خواهند شد؛ اما معمایی وجود دارد که باید حل شود.

رازی وجود دارد که باید آشکار شود. وقتی به این راز پی می‌برید؛ دنیایی جدید به روی شما گشوده خواهد شد.

ارتعاش شکرگزاری

این راز در یک واژه نهفته است و بسیاری از انسان‌ها، در طی قرن‌ها، از تأثیر آن بی‌خبر بوده‌اند. این واژهٔ رازگشا همان سپاس‌گزاری است.

”هرکس که سپاس‌گزار باشد؛ نعمت‌هایی بیشتر به او هدیه خواهد شد و او از فراوانی بهره‌مند خواهد بود. هرکس که سپاس‌گزار نباشد؛ حتی داشته‌هایش نیز از او گرفته خواهد شد.“

اگر سپاس‌گزار نباشید؛ هرگز از نعمت‌هایی بیشتر بهره‌مند نخواهید شد و داشته‌های کنونی خودتان را نیز از دست خواهید داد.

آن معجزه‌ای که با سپاس‌گزاری اتفاق می‌افتد؛ با این واژه‌ها به شما نوید داده می‌شود: اگر سپاس‌گزار باشید؛ نعمت‌هایی بیشتر به شما هدیه خواهد شد و شما از فراوانی بهره‌مند خواهید بود!

این قانون به‌راستی قانونی جهانی است.

سپاس‌گزاری همراه با قانونی جهانی عمل می‌کند که در کل زندگی شما تأثیر می‌گذارد. برمبنای قانون جذب، همواره دو گونهٔ مشابه یکدیگر را جذب می‌کنند.

دربارهٔ هر موضوعی بیندیشید یا هر احساسی داشته باشید؛ همان را به‌سوی خودتان جذب می‌کنید.

شاید چنین اندیشه‌هایی را در سر می‌پرورانید: ”من شغلم را دوست ندارم،“ ”من پول کافی به‌دست نمی‌آورم،“ ”من نمی‌توانم همسر دلخواهم را بیابم،“ ”من نمی‌توانم صورت‌حساب‌هایم را بپردازم،“ در این صورت، بی‌تردید همین رویدادها را همواره به‌سوی خودتان جذب می‌کنید.

اما اگر دربارهٔ رویدادها یا نعمت‌هایی بیندیشید که به دلیل اتفاق‌افتادن آن‌ها یا بهره‌مند بودن از آن‌ها از خداوند سپاس‌گزار هستید و سپاس‌گزاری را خالصانه و به‌معنای واقعی احساس کنید؛ برمبنای قانون جذب، همان رویدادها یا نعمت‌ها را بیشتر به زندگی‌تان جذب می‌کنید.

سپاس‌گزاری شما نیز خاصیتی آهن‌ربایی دارد. هرچه بیشتر سپاس‌گزاری کنید؛ نعمت‌هایی بیشتر را به‌سوی زندگی‌تان جذب می‌کنید. این قانون به‌راستی قانونی جهانی است!

هرچه احساس سپاس‌گزاری شما خالصانه‌تر و ژرف‌تر باشد؛ به‌بیان‌دیگر، هرچه بیشتر سپاس‌گزار باشید؛ دریافتی شما بیشتر خواهد شد.

هماهنگی افکار و احساسات

ما از طریق افکار و احساساتمان سیگنال الکترومغناطیسی را به میدان کوانتومی (هوش کیهانی) ارسال می‌کنیم. به نظر دکتر جو دیسپنزا (نویسنده کتاب شکست عادت‌های کهنه) این مدل مناسبی است:

اگر افکارمان را بار الکتریکی موجود در میدان کوانتوم بدانیم و احساسات را بار مغناطیسی این میدان در نظر بگیریم.

افکاری که ما به آن‌ها می‌اندیشیم سیگنال الکتریکی به میدان می‌فرستند. احساساتی که ما تولید می‌کنیم، رویدادها را مانند آهنربا به سمتمان جذب می‌کنند.

طرز فکر و احساس ما در کنار هم امضای الکترومغناطیسی ایجاد می‌کند که بر تمام اتم‌های دنیای ما اثر می‌گذارد.

این مسئله باید باعث شود ما از خود بپرسیم من هرروز چه چیزی را (به‌صورت خودآگاه یا ناخودآگاه) مخابره می‌کنم؟

وقتی افکار روشن و متمرکزی در رابطه باهدفتان در سردارید و در کنار آن نوعی احساس مشتاقانه وجود دارد، سیگنال الکترومغناطیسی قوی‌تری می‌فرستید که شما را به سمت واقعیتی که مطابق خواسته‌تان است، می‌کشاند.

شاید شما ثروت بخواهید، شاید شما ثروتمندانِ فکر کنید، اما اگر احساس فقیر بودن کنید، نخواهید توانست تمکن مالی را به سمت خود جذب کنید.

چرا نه؟

وقتی افکار و احساسات در تقابل با یکدیگر باشند، میدان به شیوهٔ منسجم واکنش نشان نخواهد داد. بلکه وقتی افکار و احساسات ما هم‌سو هستند، آنگاه است که سیگنال خواسته‌مان را روی امواج نامرئی سوار کرده‌ایم.

اما اگر بخواهیم خواسته‌مان را به واقعیت تبدیل کنیم، باید جهش ایمانی دیگری کنیم: شکرگزاری قبل از دریافت نتیجه!

آفریننده‌های کوانتومی

شما تحت چه شرایطی معمولاً شکرگزاری می‌کنید؟

در حالت کلی ما برای چیزهایی شکرگزاری می‌کنیم که قبلاً در زندگی‌مان رخ‌داده و یا هم‌اکنون در زندگی‌مان باشند.

این یعنی ما به واقعیت بیرونی متکی هستیم تا احساس درونی‌مان را تغییر دهد. در واقع اگر تلاش کنید شیوه‌ی وقوع یک نتیجه را کنترل کنید، به شیوه‌ی «نیوتنی» عمل کرده‌اید.

فیزیک نیوتنی (کلاسیک) یعنی تلاش برای پیش‌بینی رویدادها؛ این نوع فیزیک تماماً مربوط به علت و معلول بود.

اما شما به عنوان یک آفریننده کوانتومی محیط درونی خود را تغییر می دهید – طرز فکر و احساس‌تان را – و سپس خواهید دید که محیط بیرونی چطور در اثر تلاش‌های شما دگرگون خواهد شد.

شما تبدیل شده‌اید به یک آفریننده‌ی کوانتومی. شما از «علت و معلول» به «ایجاد معلول» رسیده‌اید.

مدل جدید کوانتومی، واقعیت ما را به چالش می‌طلبد که به‌عنوان آفریننده‌های کوانتومی، پیش از آن‌که به نتیجه دست‌یابیم شکرگزاری کنیم!

آیا می‌توانید احساسات متعالی مرتبط با یک رویداد را پیش از وقوع آن احساس کرده و به خاطرش شکرگزاری کنید؟

وقتی شما در حالت سپاس گذاری قرار دارید، سیگنالی را به میدان ارسال می‌کنید که یک رویداد قبلاً روی‌داده است.

شکرگزاری فراتر از یک فرآیند فکری است. در شکرگزاری فکر و احساس با یکدیگر تلفیق می‌شوند و سیگنال الکترومغناطیسی بسیار قوی به میدان کوانتومی (هوش کیهانی) ارسال می‌شود.